ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Το ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Το σπορ αυτό είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο και στις ευρωπαϊκές χώρες των ομοϊδεατών του κου Καραμανλή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το τεράστιο σιδηροδρομικό δίκτυο, έχει κατακερματιστεί σε διάφορες ιδιωτικές εταιρείες. Οι σιδηρόδρομοι είναι «φιλέτο» και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου η ιδιωτικοποίηση δίνει και παίρνει. Η ύδρευση και η ηλεκτρική ενέργεια είναι επίσης δραστηριότητα των ιδιωτών. Είχαν απομείνει ελάχιστες αεροπορικές εταιρείες στα χέρια των κρατών της ΕΕ, αλλά τώρα ιδιωτικοποιούνται κι αυτές. Πρόσφατα στην Ιταλία, τα συνδικάτα προέβησαν σε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στη διάλυση και το ξεπούλημα της Αλιτάλια. Ο Μπερλουσκόνι όμως επιμένει. Επιδιώκει συρρίκνωση (σχεδόν στο μισό) της επιχείρησης και πώληση σε ιδιώτες. Τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων, είναι τρομακτικά. Στη Βρετανία, το θεωρούμενο ως ασφαλέστατο μέσο που λέγεται τραίνο, σήμερα κλονίζει την εμπιστοσύνη των επιβατών. Οι συγκρούσεις μεταξύ συρμών και τα κάθε είδους ατυχήματα είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Στις αερογραμμές, οι καθυστερήσεις, τα μικροατυχήματα και οι βλάβες, είναι πλέον ρουτίνα σε όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, εκατοντάδες εργαζόμενοι (τεχνικοί, συντηρητές, επιστήμονες, ιπτάμενο προσωπικό κλπ) βρέθηκαν στο δρόμο όταν ιδιωτικοποιήθηκαν, συγχωνεύθηκαν ή έκλεισαν στην κρίση της KLM, Swissair, Lufthansa, British Airways και άλλων εταιρειών. Τη θέση τους στην αγορά πήραν εταιρείες χαμηλού κόστους, μεγάλου όμως κινδύνου όπως η Κυπριακή «Ήλιος» (το ατύχημα σε ελληνικό έδαφος οφειλόταν και σε ελλιπή συντήρηση). Ο κατακερματισμός των εταιρειών ύδρευσης και τηλεφωνίας, έχει οδηγήσει σε χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες και κακής ποιότητας προϊόντα.Ακόμα και υπηρεσίες ελέγχου, όπως π.χ. ο Νηογνώμων, έχουν περάσει σε ιδιώτες με αποτέλεσμα ελλιπή έλεγχο που επιτρέπει ναυτιλιακά ατυχήματα (όπως βλέπουμε συχνά στη Βαλτική, τη Μάγχη και τις Βόρειες θάλασσες). Μεγάλες εταιρείες όπως η Ιταλική αεροπορική βιομηχανία της Piaggio, ξεπουλήθηκαν χωρίς έλεγχο και με αρνητικά για τις τοπικές κοινωνίες αποτελέσματα. Αν μιλήσουμε δε και για τις Ρωσικές εταιρείες που διαδέχθηκαν την Αεροφλότ, λόγω της ανύπαρκτης συντήρησης του στόλου τους, συχνά απασχολούν τα πρωτοσέλιδα με θανατηφόρα ατυχήματα. Στην Ελλάδα, θυμόμαστε όλοι πως αφού ο Μητσοτάκης ξεπούλησε τη ΝΑΥΣΙ, ο νέος της ιδιοκτήτης αρνήθηκε να εκτελέσει συμβόλαια με το Π.Ν. παρά τις συμφωνίες. Η Ολυμπιακή, χάρη στην πολιτική διάλυσης, χάνει αεροδρόμια στο εξωτερικό, έχει γίνει δυσλειτουργική και οι πελάτες της πάνε στις ιδιωτικές εταιρείες. Η ΔΕΗ πλέον απασχολεί μόνο εργολάβους και το επίπεδο αλλά και η ταχύτητα εξυπηρέτησης, χειροτερεύουν διαρκώς. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο οδηγείται σε συρρίκνωση και ξεπούλημα. Αντίστοιχο ξεπούλημα με της Ιονικής Τράπεζας και της Τράπεζας Εργασίας.Οι ΔΕΚΟ στη χώρα μας, όντως ήταν σε κακό χάλι. Η λύση όμως δεν είναι η ιδιωτικοποίηση. Η κακώς εννοούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, οφείλεται στον κομματισμό και όχι στον κρατισμό. Η παρέμβαση των κομμάτων εξουσίας στη διαχείριση, την εσωτερική οργάνωση και τις «προτεραιότητες» των ΔΕΚΟ, ήταν οι αιτίες της διάλυσης και τίποτε άλλο. Είναι αυτονόητο ότι μόνο ο κρατικός έλεγχος και η απουσία του κινήτρου του κέρδους, μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες ασφαλείς, φτηνές και ποιοτικές υπηρεσίες. Τα λιμάνια, η Τηλεφωνία, η Ενέργεια, η Ύδρευση και η Αποχέτευση, οι Μεταφορές (όλων των μέσων) έχουν την ανάγκη κρατικού ελέγχου και παρέμβασης από τα Συνδικάτα και τους φορείς των πολιτών. Η συζήτηση για επανακρατικοποίησή τους λοιπόν, πρέπει να μπει ξανά στην ημερήσια διάταξη.
Σεπτέμβριος 2008 Τ.Π.