Χίτλερ και Μπους

Με αφορμή την εποποιία της 28ης Οκτωβρίου 1940
του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ
Αθήνα, 5.9.08
Τι το κοινό άραγε μπορεί να έχει ο Χίτλερ με τον Μπους; Για τον αδαή εκ πρώτης όψεως μάλλον καμία. Και όμως υπάρχουν κοινά σημεία που αφορούν τόσο τη διεθνή κατάσταση όσο και την Ελλάδα συγκεκριμένα. Απλώς η διαφορά βρίσκεται στα μεγέθη και τις δυνατότητες.
Ο Χίτλερ μαζί με τους συμμάχους του αιματοκύλισε την ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, ο Μπους καταστρέφει επιλεκτικά διάφορα κράτη που εξυπηρετούν τα γεωστρατηγικά σχέδια, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όπως Ιράκ, Αφγανιστάν με παρεμβάσεις και καταστροφές και σε άλλα κράτη, με τελευταίο δράμα τον Καύκασο. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση δεν φείδεται κανενός μέσου, προκειμένου να πετύχει τους στρατηγικούς της στόχους.
Σχετικά με την Ελλάδα τα φαινόμενα του παραλληλισμού ανάμεσα στον Χίτλερ και τον Μπους είναι πιο έκδηλα.
Ο Χίτλερ αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδας ξεκίνησε το σχέδιο διαμελισμού της. Ιδού τι γράφει ο Μανώλης Γλέζος στο βιβλίο του για την Εθνική Αντίσταση.: «Ο Χίτλερ επεδίωξε να διασπάσει την ενότητα του έθνους διαμελίζοντας τη χώρα. Παρέδωσε την Ανατολική Μακεδονία - Δυτική Θράκη στη Βουλγαρία, τα Ιόνια Νησιά και νησιά του Αιγαίου στην Ιταλία, τη Θεσπρωτία στην Αλβανία. Επεδίωξε επίσης να δημιουργήσει το βασίλειο της Πίνδου.
Π ο υ θ ε ν ά α λ λ ο ύ σ’ ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη δεν εφαρμόστηκε παρόμοια διάσπαση της Εθνικής Ενότητας.[1] Αυτά γράφει ο Μανώλης Γλέζος και συμπληρώνει ο Γραμματέας του ΕΑΜ Θανάσης Χατζής: «Η κατοχή άρχιζε, λοιπόν, με το διαμελισμό της Ελλάδας. Αλλά αυτές ακριβώς οι εδαφικές βλέψεις των Ιταλών και των Βουλγάρων έδιναν στον αγώνα που έμελλε να διεξαχθεί χαρακτήρα καθαρά εθνικό κι έδειχναν καθαρά πως ενδεχόμενη τελική νίκη του Άξονα θα σήμαινε για την Ελλάδα την οριστική απόσπαση του μεγαλύτερου μέρους των εθνικών εδαφών της - μια εθνική εκμηδένιση». [2]
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα και με τον Μπους. Αφού οι ΗΠΑ επέβαλαν την εφτάχρονη δικτατορία στην Ελλάδα, κατέστρεψαν την Κύπρο για να διασπάσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως και το επέτυχαν και να δημιουργήσουν μέσω της ενίσχυσης της Τουρκίας κατά τη διάρκεια της εισβολής την κατοχή του μισού νησιού. Μαζί με τους συμμάχους τους Άγγλους προώθησαν το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν, το οποίο τώρα προσπαθούν να προωθήσουν από το παράθυρο. Επιπλέον ενισχύουν την Τουρκία στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο (Οι Τούρκοι διεκδικούν το μισό Αιγαίο) και πρόσφατα Επιβουλεύονται τη Δυτική Θράκη, πάλι ενισχύοντας την επεκτατική πολιτική του στρατοκρατικού καθεστώτος της Άγκυρας. Συγχρόνως στηρίζουν άμεσα τις επεκτατικές βλέψεις του Γκρούεφσι και της κλίκας του μέσω του αλυτρωτισμού και της δημιουργίας «μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας», για τη δημιουργία της «Μακεδονίας του Αιγαίου». Τέλος συμπαραστέκονται στη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας, η οποία προβάλλει θέμα Τσαμουριάς.
Η διαφορά ανάμεσα στον Χίτλερ και τον Μπους βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Χίτλερ είχε κατακτήσει την Ελλάδα, ενώ ο Μπους, μιας και δεν μπορεί να κατακτήσει την Ελλάδα, για να την διαμελίσει απευθείας λόγω των συνθηκών, ενισχύει παντοιοτρόπως τον περιφερειακό χωροφύλακα που είναι οι Τούρκοι για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όσο και τις μαριονέτες των προτεκτοράτων τους Σκόπια και Τίρανα για να πετύχουν έμμεσα αυτό που δεν μπορούν να πετύχουν οι ίδιοι άμεσα.
Οι Αγγλοαμερικάνοι (και εννοούμε τους κρατούντες και όχι το λαό) θέλουν και επιδιώκουν την συντριβή της Ελλάδας, γιατί ο ελληνικός λαός προβάλλει αντίσταση στα σχέδιά τους. Αυτό δήλωσε εξάλλου ξεκάθαρα και ο αρχιτέκτονας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ Κίσιγκερ, που μιλώντας για την Ελλάδα, δήλωσε τα ακόλουθα:
«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».[3] Μήπως είναι κανείς πια τόσο αφελής να πιστεύει ότι προκειμένου να πετύχουν τα στρατηγικά τους σχέδια είναι σε θέση να αιματοκυλίσουν την Ελλάδα και ολόκληρη την ανθρωπότητα;
Σήμερα είμαστε πάλι απέναντι σε άλλον φασισμό, τον παγκοσμιοποιημένο, πολυπολιτισμικό ιμπεριαλισμό, που επιβουλεύεται την Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο, την ελληνική Μακεδονία.
Και πριν την Ελλάδα την πίεζε ο τότε φασισμός και σήμερα την πιέζει ο ιμπεριαλισμός.
Και τότε υπήρχαν Κουίσλιγκς και σήμερα υπάρχουν Κουίσλιγκς.
Και τότε νικήσαμε και τώρα θα νικήσουμε.
Δεν πέρασε ο φασισμός, δεν θα περάσει ο ιμπεριαλισμός!



[1] βλ. Μανώλης Γλέζος, Η Έθνική Αντίσταση 1940 - 1945, τόμ. Α΄, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα 2004, σ. 247.
[2] βλ. Θανάσης Χατζής, Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε, (1941 -1945), εκδ. «Παπαζήση», Αθήνα 1977, τόμ. Α, σ. 25.

[3] Δηλώσεις του Κίσιγκερ κατά την βράβευσή του από Αμερικανούς μεγαλοεπιχειρηματίες στην Ουάσιγκτον (Σεπτέμβρης 1994)